>προσωπικά για μένα το να (γνωρίζω πως θα) χρησιμοποιηθεί το αποτέλεσμα >της εθελοντικής εργασίας για το olpc στην ελληνική εκπαίδευση, είναι >μεγάλο κίνητρο για να επιλέξω να δώσω την ενέργεια μου σ' αυτό το >project και όχι σ' ένα απ' τα χιλιάδες άλλα. Κανείς λογικός άνθρωπος δεν πρόκειται να πει εκ προοιμίου "οκ, δίνουμε 100.000.000 ευρώ" για ν' αγοράσουμε κάτι που δεν έχει φτιαχτεί ακόμα και, εκπαιδευτικά, δεν έχει δοκιμαστεί ούτε καν σε πιλοτικό στάδιο. Τέτοια εγγύηση δεν υπάρχει, και νομίζω καλώς δεν υπάρχει για να μην πάνε τα λεφτά στράφι. Η ουσία είναι ότι δεν γνωρίζουμε αν θα χρησιμοποιηθεί ή όχι σε μεγάλη κλίμακα, μέχρι να υπάρξει επίσημη τοποθέτηση από τους κρατούντες. Επομένως, η συμμετοχή στο εγχείρημα γίνεται με το σκεπτικό ότι θα δοκιμαστεί πιλοτικά (και) σε μερικά (ελληνικά) σχολεία. Ένα άλλο κίνητρο είναι πιθανώς ό,τι όσο μεγαλύτερη είναι η συμμετοχή κι όσο καλύτερο το πιλοτικό αποτέλεσμα (σε εκμετάλλευση του από τους καθηγητές με πραγματικό εκπαιδευτικό λογισμικό και μετρήσιμα αποτελέσματα), τόσο πιθανότερη γίνεται η εφαρμογή του στο σύνολο της εκπαίδευσης, στο απώτερο μέλλον. >σε τελική ανάλυση ακόμα κι αυτή η λίστα λέγεται olpc. όχι εκπαιδευτικό >λογισμικό για dual boot μηχανήματα. Ναι, αλλά αν δεν χρησιμοποιηθεί τελικά το 2B1 στα ελληνικά σχολεία, οι εφαρμογές του (εκπ. λογισμικό ή όχι) δεν θα μείνουν στο ράφι. Επομένως, νομίζω ότι τα κίνητρα για να συμμετέχει κανείς είναι τρία: α) Το ότι είναι έργο ανοικτού κώδικα με απ' ότι φαίνεται μεγάλη ελληνική συμμετοχή (και από ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με τον ανοικτό κώδικα ή τον προγραμματισμό γενικότερα), με ότι αυτό συνεπάγεται για το ΕΛΛΑΚ στην Ελλάδα, για τον καθένα προσωπικά και το τι μπορεί να μάθει. β) Η προσωπική συμβολή στην επιτυχία της πιλοτικής δοκιμής του 2B1 στα σχολεία (κι αυτό εμπλέκει όχι μόνο ανάπτυξη ή εξελληνισμό αλλά και παρουσίαση-διάδοση του στα ελληνικά σχολεία). γ) Η συμμετοχή στην ανάπτυξη νέων ή εξελληνισμό παλιών εφαρμογών για την εκπαίδευση και όχι μόνο. --Δημήτρης Καλαμαράς