Alexios Zavras wrote:
Diomidis Spinellis wrote [edited]:
Έχω την εντύπωση πως παραδοσιακά στο πολυτονικό
χρησιμοποιούμε ξεχωριστά νεκρά πλήκτρα για συνδυασμούς τόνων (π.χ.
ψιλή-οξεία, ψιλή-βαρεία, δασεία-περισπωμένη, κ.λπ.)
[...]
Μια (σχετικά παλιά) γραφομηχανή που έχω κοντά μου, χρησιμοποιεί μια
αντίστοιχη διάταξη.
αυτό, φυσικά, ξεκίνησε από το (φυσικό) περιορισμό των γραφομηχανών:
αν είχαν χωριστά νεκρά πλήκτρα, τότε πατώντας το πνεύμα δεν θα ήξερε
αν είναι το μόνο διακριτικό σημάδι (άρα να μπει στο κέντρο, πάνω
από τη θέση του γράμματος) ή θα ακολουθούσε και τόνος (άρα έπρεπε
να μπει λίγο πιο αριστερά)...
γιαυτό και τα τυπογραφικά στοιχεία ήταν χωριστά
τα άλφα, άλφα-τόνος, άλφα-ψιλή, άλφα-ψιλή-οξεία, κλπ...
[quiz: πόσα άλφα έχουμε; χωρίς τα κεφαλαία...]
με ορολογία Unicode ήταν pre-composed όλα τα combined characters
(στην τυπογραφία -- στη γραφομηχανή ήταν pre-composed όλα
τα composing diacritics, και συνδυάζονταν με ένα base character).
με τους υπολογιστές μπορούμε και καλύτερα, από το να μεταφέρουμε
τους περιορισμούς φυσικών μέσων...
άνθρωποι που το έχουν
χρησιμοποιήσει σε άλλα περιβάλλοντα, καλό είναι να τους προσφέρουμε τη
διάταξη που έχουν συνηθίσει.
συμφωνώ αλλά... έτσι δε μένεις πάντα στα παλιά; :-)
η γραφομηχανή δίπλα σου έχει 0 και 1;
(η δικιά μου δεν είχε: μάθαινες
να χρησιμοποιείς τα κεφαλαία O και I).
Η δική μου γραφομηχανή (επισυνάπτω φωτογραφία - παρακαλώ όχι ειρωνικά
σχόλια για το πληκτρολόγιο ΑΖΕΡΤΘ) έχει το 1 (επειδή το ένα (1) το
έγραφες με το λατινικό πεζό ell (l), όχι το κεφαλαίο Ι), αλλά όχι το 0.
Για το αν πρέπει να μένουμε στα παλιά, ας σκεφτούμε το πληκτρολόγιο
QWERΤY, το οποίο είναι σχεδιασμένο για να μην μπλοκάρουν τα μηχανικά
τμήματα, δυσκολεύοντας έτσι τη γρήγορη πληκτρολόγηση. Δεν έχει όμως
σημασία η δική μου άποψη, σημασία έχει η γνώμη αυτών που γράφουν με
πολυτονικό - αυτούς πρέπει να συμβουλευτούμε.
- dds
