On Sunday 04 of July 2010 22:16:36 Christos Ricudis wrote: > , Nikos Alexandris wrote: > >> Για σενα που λεγεσαι Νικος Αλεξανδρης, ενα σχετικα ευκολο ονομα στον > >> δυτικο κοσμο, ειναι ευκολο. Η γενικη περιπτωση δεν ειναι. Ρωτα τον > >> Shivahmabrayanan Chandrashekar εαν του αρεσει το mail του και ποσοι το > >> εχουν γραψει λαθος. Για να μην αναφερω τον 陳-李 黃. Η λυση των > >> subdomains, και εισαγει μια επιπλεον ελευθερη μεταβλητη, και μερικες > >> φορες δε μπορει να αντικατοπτριστει εσωτερικα σε ολα τα συστηματα. > >> > >> Δεν λεω οτι δεν υπαρχουν λυσεις, λεω οτι δεν ειναι τοσο προφανεις οσο > >> φαινονται με την πρωτη ματια, και απαιτουν αρκετα προσεκτικο σχεδιασμο. > > > > Είναι αυτονόητο ότι είναι (πιο) δύσκολο να σκεφτεί κανείς λύσεις για > > προβλήματα που δεν γνωρίζει (π.χ. εγώ που δεν γνωρίζω το σχετικό > > αντικείμενο και δεν ζω στη χώρα του 1+ δισ.). Έκανα λάθος για το πόσο > > περίπλοκο μπορεί να είναι. Άρα καλώς ρώτησα για να ενημερωθώ. > > Πολλα πραγματα ειναι ζητημα local conventions. Αλλος το κανει ετσι, > αλλος το κανει αλλιως, και οσοι το κανουν για πολυ κοσμο εχουν > αντιμετωπισει κατα καιρους διαφορα τετοιου ειδους προβληματα - που > καποιος σε αλλο περιβαλλον μπορει να μην αντιμετωπισει ποτε, η να τους > δωσει διαφορετικες λυσεις. Οποτε η ερωτηση "γιατι γινεται το Α και οχι > το Β", ειναι λιγακι ανευ νοηματος - η απαντηση ειναι οτι γενικα δε σε > υποχρεωνει κανεις να κανεις ειτε το Α ειτε το Β. > > > Δηλαδή, στην Ελλάδα, είναι απλά θέμα πρακτικής λύσης ή άγνοιας το να > > δίνουν οι > > Για να εξαλειψουμε λιγο την Ελλαδα απο το "προβλημα", μπορω να σε > πληροφορησω οτι και στη Σιγκαπουρη υπαρχουν διαχειριστες που κανουν το > ιδιο. > > > διαχειριστές userids nalexan(s) και cricudi(s) (που μπορεί να θυμίζουν > > και φάρμακα); > > Και δε χαιρεσαι; Ξερεις ποσα εκατομμυρια θα ξοδευε η GlaxxoSmithKline σε > branding services για να της ονομασουν το nalexan 250mg? Κι εσυ τοχεις > εντελως δωρεαν, μαζι με το email σου! > > > Πάντως, μια κίνηση για normalisation της ονοματοδοσίας Προφανώς και αναφέρω ένα μη καθολικό normalisation αλλά κάτι που μπορεί να είναι χρήσιμο στον ακαδημαϊκό χώρο, έστω ως επιλογή. > Το προσπαθησαν καποτε καποιοι (για να σε προλαβω, οι καποιοι εδρευουν > στην Γενευη της Ελβετιας). Εαν τα ειχαν καταφερει, σημερα το email μου > αντι για ricudis [ at ] itc [ dot ] auth [ dot ] gr θα ηταν μαλλον κατι σαν > "S=Rikoudis/I=S/G=Hristos/OU=Information Technology Center/O=Aristotle > University of Thessaloniki/L=Thessaloniki/SΤ=Den Exoume States Sthn > Ellada Bre Zwon/C=GR". > > Παλι καλα, τουλαχιστον δε θυμιζει φαρμακο. > > > θα έχει ισχυρότατο, > > συμβολικό βέβαια, (αντι-)κτυπο σε πολλές δυτικο-ευρωπαϊκές χώρες. Είναι > > ζήτημα ψυχολογίας. Θα μας αντιμετώπιζαν με μεγαλύτερη σοβαρότητα, με > > μεγαλύτερη διάθεση για διάλογο (διότι σήμερα έχει, άδικα κατά τη γνώμη > > μου, στοχοποιηθεί κάθε έλληνας/ελληνίδα). > > Καπως νομιζω οτι λεγεται το καθεστως που ρυθμιζει κανονιστικα ολες τις > λεπτομερειες της καθημερινης δραστηριοτητας των πολιτων του ετσι ωστε να > δημιουργειται η αισθηση σοβαροτητας και ισχυος και να δημιουργουνται > ευνοικες ψυχολογικες συνθηκες στις διακρατικες σχεσεις. Δε θυμαμαι πως > λεγεται ομως, μια που εισαι στη Γερμανια μηπως μπορεις να μου θυμισεις; Ναι, υπάρχει η τάση του "κανονισμού" σε πολλές πτυχές της καθημερινότητας εδώ, καθώς και σε άλλες δυτικο-νοτιο-ευρωπαϊκές χώρες. Δεν είναι όμως εύστοχη η γενικευμένη θεώρηση ότι όλα ρυθμίζονται κανονιστικά και κατ' επέκταση τα συμπεράσματα περί διακρατικών σχέσεων. Κάθε άλλο. Ναι, εδώ έχουν διαφορετική νοοτροπία (κυρίως σε ό,τι αφορά τις διαπροσωπικές σχέσεις) και μια ευσυνηδεισία που στηρίζεται συχνά σε προστίματα. Και μια αδιαφορία/άγνοια που αφήνει ανενόχλητη την πολεμική βιομηχανία να "παχαίνει" εις βάρος των φτωχών του κόσμου. Όμως, η Γερμανία είναι μια χώρα με 80+ εκ. και όχι 10+ εκ. Και παρά τούτο, οι πόλεις τους έχουν "ανθρώπινες" υποδομές. Στην τελική θα το βρεις το δίκιο σου (παρά του ότι και εδώ ο νεποτισμός και τα σκάνδαλα δεν λείπουν). Η αριστερά είναι περισσότερο ενωμένη παρά χωρισμένη. Και οι φοιτητές όταν κάνουν κατάληψη είναι όλοι μαζί στο πανεπιστήμιο, κοιμούνται εκεί, μαγειρεύουν και αναδεικνύουν τα όποια προβλήματα με μουσική, θέατρο και πολλά άλλα εντυπωσιακά εγχειρήματα. Μεγάλη συζήτηση που πρέπει να γίνει σε άλλο (δημόσιο) χώρο. Ας μην την συνεχίσουμε εδώ. Νίκος