>2009/11/25 Christos Ricudis <ricudis [ at ] itc [ dot ] auth [ dot ] gr>: > > Ισως θα επρεπε να αρχισουμε να σκεφτομαστε τη δημιουργια κλαδου > βιομηχανιας λογισμικου - κατι που εχει αρκετες δυνατοτητες επιτυχιας: > Πολυ καλη εκπαιδευση, μισθοι πεινας :P, ελαχιστο κοστος αρχικης > επενδυσης, κτλ κτλ. Και αν ειναι να αρχισουμε να παραγουμε λογισμικο απο > το μηδεν, μηπως θα μπορουσαν να βρεθουν κινητρα για τη δημιουργια > ανοιχτου λογισμικου; Εχουμε να ξεπερασουμε πολυ λιγοτερες αγκυλωσεις και > προβληματα απο χωρες με ηδη ανεπτυγμενη βιομηχανια λογισμικου. > Αυτό είναι όμως εφικτό με δυο τρόπους: 1) Ο δοκιμασμένος. Όσοι έχουμε το σαράκι του υπολογιστή, κλεινόμαστε στα δωμάτια μας, παρέα με βιβλία Oreilly και Κλειδάριθμος, μιλάμε λίγο, τρώμε λίγο, αραχνιάζουμε, βγάζουμε ρίζες στα πόδια και φτιάχνουμε το σουπερ πρόγραμμα που φιλοδοξούμε να αντικαταστήσει τα 582940395 άλλα ελεϊνά προγράμματα των άλλων προγραμματιστών. Στην καλύτερη των περιπτώσεων καταλήγουμε να υποστηρίζουμε έναν άλλο επαγγελματικό κλάδο, να συνάψουμε συμφωνίες με τα αντίστοιχα ΝΠΔΔ ή συνδικάτα του κλάδου αυτού και να του ρουφάμε το αίμα πουλώντας "Το Πρόγραμμα" στους "επαγγελματίες" για τα επόμενα 20 χρόνια. Στη χειρότερη περίπτωση, θα καταλήξουμε Stallman και θα προγραμματίζουμε... για να προγραμματίζουμε. 2) Κάνουμε "βρώμικες" off-shore μπιζνες συνεργαζόμενοι με άλλους προγραμματιστές και αποτελούμε μέλη της ευρύτερης παγκόσμιας κοινότητας προγραμματιστών που εργάζονται σε κάποιο project το οποίο εκεί που αναπτύσσεται επιδοτείται και που πιστεύουμε οτι "στο μέλλον θα πουλήσει". Σε αυτή τη περίπτωση όμως υπάρχει το πρόβλημα οτι ακριβώς μέχρι να το κάνουμε αυτό θα πρέπει να λύσουμε το βιοποριστικό μας πρόβλημα είτε κάνοντας admin-ιλίκι, ιδιαίτερα, παραδόσεις ως αιώνιοι λέκτορες στο πανεπιστήμιο περιμένοντας να τα κακαρώσει ο προηγούμενος κλπ. = = = Έχω γράψει ελάχιστες γραμμές κώδικα στη ζωή μου, παρ' ότι έχω αγοράσει και έχω μελετήσει αρκετά κάποιες γλώσσες προγραμματισμού. Γιατί; Υπόθεση: Είμαι νέος ακόμη, δώσε μου ένα κίνητρο να το κάνω. Έστω και αρχίζω. Τι φτιάχνω; Βλέπω τι "χρειάζεται" η αγορά. [snip] Η αγορά πράγματι το χρειάζεται αυτό που εγώ νομίζω ή εγώ σαν σύγχρονος κλεφταρματωλός αποφασίζω οτι χρειάζεται να αλλάξει από κάτι στο οποίο είναι βολεμένη τα τελευταία 30 χρόνια και παρ' ότι εφαρμογή γραμμένη σε COBOL ή FORTRAN, είναι εξαιρετικά σταθερή και δεν έχει κολλήσει ούτε μια φορά; Εγκατάλειψη ιδέας #1. Προχωρώ το συλλογισμό. Α! Θα φτιάξω παιχνίδια! [snip] Ωραία, και τότε διαβάζοντας πως φτιάχνεται ένα παιχνίδι στην ΕΑ αντιλαμβάνομαι πως χρειάζεται ένα design department, ένα promotion department, ένα think tank για τους γρίφους αν μιλάμε για adventure ή τις κινήσεις αν μιλάμε για strategy. Εγκατάλειψη ιδέας #2. Θα ασχοληθώ με το Open Source, θα προγραμματίσω για την σοσιαλιστική επανάσταση και τον πατερούλη RMS και θα γίνω διάσημος από την εφαρμογή που θα φτιάξω. [snip] Χμμμ. Ναι, αλλά καλή η ιδεολογία, αλλά και το στομάχι γουργουρίζει. Εγκατάλειψη ιδέας #3. Κάπου εδώ αρχίζω να σκέφτομαι και τα εξής: Αν ξοδέψω όλη μου τη ζωή, για κάτι το οποίο είναι αμφίβολο αν θα πετύχει και τελικώς αυτό που καταφέρω είναι να αποκτήσω CVS, RSI (Computer Vision Syndrome, Repetitive Strain Injury), σκολίωση, εξάρτηση από το διαδίκτυο και να καταστρέψω την προσωπική μου ζωή και ενδεχομένως και τη ζωή κάποιων ανθρώπων γύρω μου, καλύτερα να μου λείπει. = = = Ειλικρινά αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο εγώ βλέπω τα πράγματα, ως ένας άνθρωπος που έχει το σαράκι του υπολογιστή. Μπορεί βέβαια όσα λεω να είναι βλακείες, αλλά εφ' όσον αρχίσαν να γίνονται αυτές οι όμορφες συζητήσεις προσπαθώ να συμβάλλω με τη δική μου οπτική των πραγμάτων.