Καλημέρα, Προσωπικά δεν αμφισβητώ τις προθέσεις της σελίδας αλλά από τεχνική άποψη μου φαίνεται ότι προσπαθεί να λύσει το λάθος πρόβλημα: 1) Αν θέλει κάποιος να κάνει μία καταγγελία για διαφθορά ανώνυμα υπάρχουν ήδη αρκετοί τρόποι για να το κάνει πιστεύω και αρκετά πιο αξιόπιστοι από το να πρέπει να εμπιστευθεί μία σελίδα ότι δε θα καταγράψουν τα στοιχεία του. Δεν είναι θέμα ποιος θεωρεί ποιον αξιόπιστο εδώ, είναι θέμα τεχνικά πώς μπορείς να δώσεις ένα πολύ πειστικό επιχείρημα χωρίς να δίνεις πρόσβαση στην υποδομή σου για να σε ελέγξουν οι σκεπτικιστές. Σε αυτό, λύσεις όπως το tor και οι anonymized remailers εμπνέουν πολύ περισσότερη εμπιστοσύνη από ότι μια σελίδα web ακόμα και ο ίδιος ο Χριστός να ήταν ο διαχειριστής της. Το θέμα είναι δηλαδή τεχνικό όχι προσωπικό. 2) Υποθέτοντας ότι όντως εξασφαλίζεται η ανωνυμία, ποιος εμποδίζει κάποιον κακόπιστο να "καταγγείλει" π.χ., ότι η ΕΕΛΛΑΚ "άρπαξε" 15.000.000 ευρώ ή ότι το πανεπιστήμιο που εργάζεται ο κος Σπινέλης 25.000.000 ευρώ ή το νοσοκομείο στη διπλανή πόλη (μπας και κλείσει και αυξηθούν οι πόροι για το νοσοκομείο της δικής του πόλης) κάποιο άλλο αμύθητο ποσό. Το πρόβλημα είναι ότι η σελίδα ζητά "ποιος είναι διεφθαρμένος κατά τη γνώμη σας" όχι το τι λένε τα πραγματικά στοιχεία. Αυτό το λέω βλέποντας τις ως τώρα καταγγελίες που έχουν γίνει. Π.χ., η μεγαλύτερη ως τώρα είναι για ερευνητικά προγράμματα σε ίδρυμα στο παρελθόν. Θα τα ελέγξει αυτά κάποιος ή θα μείνουν ως καταγγελίες στο διηνεκές, ιδιαίτερα εφόσον δε συνοδεύονται από κάποιο στοιχείο που να μπορεί να βοηθήσει κάποιον να τις διερευνήσει. Το πρόβλημα που βλέπω σε τέτοιες προσπάθειες είναι ότι καλλιεργούν μια κουλτούρα "χαφιεδισμού" σε στυλ "αγαπούλα, την κουκούλα" που έλεγε και η διαφήμιση. Αυτή η κουλτούρα διαλύει την κοινωνία όπως το κάνει και η τωρινή "omerta". Δεν υπάρχουν καλύτεροι τεχνικά τρόποι για να ελέγξει κάποιος σε επίπεδο φορέα ποιοι είναι οι "ύποπτοι"; Π.χ., ποιοι δε στέλνουν όλα τα έγγραφα στη "διαύγεια", ποιοι έχουν ασυνήθιστα πολλά έσοδα ή έξοδα κλπ κλπ. Στη λίστα ubuntu-gr είχε συζητηθεί η πιθανότητα ανάπτυξης ενός "automated fraud detector" το οποίο απλά να δίνει κατευθύνσεις για περαιτέρω έρευνα. Όσο για το "whistle blowing" όταν μιλάμε για δημοσιογραφία, ο δημοσιογράφος συνήθως δε δέχεται ανώνυμες καταγγελίες προκειμένου να προστατεύσει τον εαυτό του και την αξιοπιστία του από φαινόμενα όπως παραπάνω. Συνήθως ένας (σωστός) δημοσιογράφος αναπτύσσει μακροχρόνιες σχέσεις εμπιστοσύνης με "whistle blowers", τους φυλά ως την πιο πολύτιμη περιουσία του, αλλά ακόμα και με αυτούς εφαρμόζει τη δημοσιογραφική έρευνα. Από το παραπάνω site φαίνεται ότι απουσιάζουν αυτά τα στοιχεία. Στη λίστα αυτή είμαστε πιστεύω κατά κύριο λόγο "τεχνικοί" άνθρωποι οπότε θα ήταν καλύτερα να συζητήσουμε περισσότερο τεχνικές και λιγότερο "πολιτικές" λύσεις στο πρόβλημα της διαφθοράς. Χαιρετισμούς, Παντελής