Filippos Papadopoulos wrote:
Πρέπει να υπάρχουν ποιο αυστηροί και
αξιοκρατικοί κανόνες. Πρέπει να υπάρχει ένα αποδεικτικό ότι κατέχεις
την βασική, μινιμουμ γνώση.
Οπως ενα πτυχιο πληροφορικης που το μονο που αποδεικνυει ειναι οτι ο
κατοχος του εχει δει τουλαχιστον μια φορα στη ζωη του υπολογιστη.
Συγνωμμη, αλλα εχω δει τοσους ασχετους και ανικανους πτυχιουχους, που
για μενα δεν αποδεικνυει τιποτε περισσοτερο το πτυχιο απο μονο του οσον
αφορα το αντικειμενο του. Θα πρεπει να μου το αποδειξει ο κατοχος του (η
εργασιακη εμπειρια ειναι πολλες φορες καλυτερος estimator).
Ωστοσο ενα πτυχιο αποδεικνυει οντως οτι ο κατοχος του εχει την ικανοτητα
να κανει κατι αμα τον πιασεις απο το χερακι και του ξαναμαθεις αυτα που
ξεχασε να μαθει για να το παρει. Κατι ειναι κι αυτο.
Στην Πληροφορική, καλώς ή κακώς, ένα πτυχίο δηλώνει ένα επιθυμητό μινιμουμ
γνώσεων, δεν εγγυάται αποτελέσματα και με τον ρυθμό που εξελίσεται η
τεχνολογία, βγαίνοντας από μία σχολή γνωρίζεις πολύ λίγα από αυτά που
ζητάει η αγορά. Η καλύτερη εγγύηση για να πάει καλά ένα έργο είναι
μακρόχρονια αποδεδειγμένη εμπειρία σε αντίστοιχου είδους και δυσκολίας έργα
και τεχνολογίες.
Συμφωνώ απόλυτα.
Και εγώ συμφωνώ. Αλλά το ξαναλέω οτι αυτό δεν αποτελεί επιχείρημα για
το να μην έχεις πτυχίο.
Καμια φορά βέβαια η διαφορά μεταξύ μακρόχρονης εμπειρίας και
"κομπογιανιτισμού" είναι δισδιακριτη.
... πιο δυσδιακριτη απο την διαφορα μεταξυ επιστημης και
επιστημονικοφανους κομπογιαννιτισμου επενδεδυμενου με την παπικη βουλα
της επισημης αναγνωρισης του πτυχιου;