Dimitris Tsigos wrote:
Γιατί να μην ορίζεται ο πληροφορικός βάσει
της εμπειρίας, της γνώσης και των επιτευγμάτων του (εκεί να δω πόσοι
πληροφορικοί θα τη παλέψουν);
Διότι δεν είναι αυτός ο σωστός, επιστημονικά και διαδικαστικά, τρόπος.
Η εμπειρία, η γνώση και τα επιτεύγματα είναι υποκειμενικά.
Χρειαζόμαστε αντικειμενικά κριτήρια και το πτυχίο είναι the best we
can have. Έχει δουλέψει πολύ καλά σε δεκάδες απαιτητικούς κλάδους
(ιατρική, νομική, αρχιτεκτονική, κλπ), θα δουλέψει άριστα και στην
Πληροφορική,
For the best, it tends to be pretty bad on its own. Το επιμελητηριο σας
θα δεχοταν ποτε ανεξαρτητες απο το πτυχιο εξετασεις για αδεια αποκτησης
επαγγελματος, η και παλι θα φωναζατε για απαξιωση;
Η ιατρικη ειναι ειδικη περιπτωση. Δε βασιζεται μονο στις γνωσεις του
πτυχιου - πριν την αδεια εξασκησης επαγγελματος κανεις ειδικοτητα,
εσωτερικος σε νοσοκομειο, αγροτικο, κτλ
Το κλειστο του επαγγελματος των δικηγορων εχει μαλλον να κανει
περισσοτερο με τη σχεση του επαγγελματος με εξουσιαστικες δομες, παρα με
την εκπαιδευση τους αυτη καθεαυτη.
Για τους αρχιτεκτονες να μη μιλησω.
Το καθε επαγγελμα εχει τις ιδιαιτεροτητες του. Η πληροφορικη ειναι πολυ
φρεσκια - τοσο ως επιστημη οσο και ως επαγγελμα - για να μπορει να
διασφαλιστει η οποιαδηποτε ποιοτικη ομοιογενεια στον πληθυσμο των
πτυχιουχων της, και εχει αρκετα λιγους νεκρους για να μπορεσει να
αξιωθει η κατωχυρωση της.